Щелкунчик

Янги йил байрамига Штальбаумлар уйига мехмонлар йиғилади. Улар ичида Дроссельмейер – Штальбаумнинг фарзандлари Маша ва Францнинг чўқинтирган отаси ҳам бор. У Штальбаумнинг болалари учун ажойиб совғалар тайёрлаган, уларнинг ичида – Щелкунчик ҳам бор.
Орзиқиб кутилган онлар кириб келди ва барчанинг кўз ўнгида кўркам арча намоён бўлди. Дроссельмейер тасалли сифатида  Машага Щелкунчикни совға қилади. Щелкунчик Машага жуда ҳам ёқади. Машанинг укаси ўз эҳтиётсизлиги туфайли ўйинчоқни синдириб қўяди.
Хонани ой шуласи ёритиб турибди. Маша бу ерга хаста Щелкунчикни кўргани келди. Уни бағрига олиб, аллалади.
Тўсатдан хонанинг ҳар хил бурчакларидан ёвуз сичқонлар чиқиб Машага ва қўғирчоқларга ташланаладилар. Қўғирчоқлар довюрак Щелкунчик бошчилигида Машани улардан ҳимоя қиладилар. Сичқонларнинг қўли баланд келиб турган пайтда Маша уларга қарата ўз бошмоғини отади, барча ёвуз сичқонлар ҳар тарафга қочиб кетадилар.
Олишув майдони бўшаб қолади. Фақатгина Щелкунчик ерда қимир этмай ётарди. Бирдан мўъжиза юз беради...  Машанинг қаршисида кўркам йигит пайдо бўлади. Шаҳзода-Щелкунчик. Маша, Щелкунчик ва қўғирчоқлар арча атрофида хурсандчилик қилаётган пайтда сичқонлар яна бир бор ҳужум уюштирадилар, аммо жасур Щелкунчик уларни батамом енгади. Маша ва Щелкунчикнинг учрашуви улғайган Маша ва унинг қаҳрамонининг никоҳ маросимига ўхшаб кетади. Бироқ тонг сеҳрли тушга барҳам беради ва фақатгина ёғоч қўғирчоққа бўлган муҳаббатни қолдиради.